„ბოლო დროს სააკაშვილი იმდენად შევიდა ხიბლში, რომ ნებისმიერი განსხვავებული აზრის მოსმენა აღარ შეეძლო. იმდენად აღიზიანებდა, მდგომარეობიდან გამოდიოდა“, – განაცხადა 2004-2007 წლებში შიდა ქართლის რეგიონში სახელმწიფო რწმუნებულმა მიხეილ ქარელმა პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე.
ქარელმა მის პატიმრობასა და საპატიმროებში არსებულ მდგომარეობაზე ისაუბრა.
„მე გითხარით, რომ ერთხელ აფექტურ მდგომარეობაშიც ვნახე და სულაც არ არის ადამიანისთვის საჭირო, ჰქონდეს უმაღლესი სამედიცინო განათლება, რათა დაუსვას დიაგნოზი. ის ფსიქიკურად მართლაც ავადმყოფია – სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით. მე მაშინ განცხადებაც დავწერე თანამდებობიდან წასვლის შესახებ. დამიბარა, დახია, გაგიჟებულმა მიმოფანტა თავის კაბინეტში და გამაფრთხილა, მეორედ მსგავსი რამ არ გამებედა და, თუ გავბედავდი, თვითონ იცოდა, სად გამგზავნიდა. მე ამ ურთიერთობიდან გამომდინარე არაერთხელ მითქვამს [ირაკლი] ოქრუაშვილისთვისაც, რომ ერთ მშვენიერ დღეს დადგებოდა ის დღე, რომ მოვხვდებოდი ციხეში, იმიტომ, რომ ჩემთვის აბსოლუტურად მიუღებელი იყო მისი ქმედებები და ამ ყველაფრის თმენის ვალდებულებაც კი აღარ მქონდა. მიუხედავად იმისა, რომ მაინც ვერ ავცდი ამ უბედურებას, ვერც კი წარმომედგინა, თუ რა ელოდებოდა ჩემს ოჯახს და საახლობლოს ამ ყველაფრის შემდეგ. რა თქმა უნდა, მან ვერ აიტანა ის, რომ ოპოზიციის მხარე დავიჭირე, საპროტესტო მუხტის მხარე დავიჭირე და მაშინვე ჩემი დაპატიმრების ბრძანება გასცა. ჯერ ორთაჭალის ციხეში მიმიყვანეს, სადაც ფიზიკურად გამისწორდნენ, შემდეგ წყლით სავსე ბეტონის ოთახში დამტოვეს ოთხი დღის განმავლობაში“, – აღნიშნა ქარელმა.
მიხეილ ქარელი მისი ოჯახის მიმართ ზეწოლაზეც საუბრობს.
„ითხოვდნენ ოქრუაშვილის წინააღმდეგ ჩვენების მიცემას და ამას რომ ვერ იღებდნენ, უფრო და უფრო სასტიკად იქცეოდნენ. შემდეგ ოქრუაშვილიც დააპატიმრეს. ოქრუაშვილის სამარცხვინო ჩვენებაც გახსოვთ და შემდეგ, ჩემგან რომ ვერ მიიღო ის ყველაფერი, რაც თვითონ სურდა, მთელი ზეწოლა ჩემი ოჯახის წევრებზე, ჩემს მოხუც მშობლებზე გადაიტანა. მშობლების სახელზე რიცხული ქონება მთლიანად წაგვართვა, ჩამოგვართვა. სამართლებრივად როგორ შეფუთა, ეს კიდევ ცალკე თემაა. ჩემი დედმამიშვილები – ყველანი სამსახურიდან გაათავისუფლეს იმ მოტივით, რომ, თითქოს, მე დავასაქმე ჩემი დედმამიშვილებიც და დედაჩემიც სამსახურში, არადა, მე უნივერსიტეტის სტუდენტი ვიყავი, როდესაც ჩემმა დებმა მუშაობა დაიწყეს, ხოლო დედაჩემი მუსიკალურ სკოლაში პედაგოგად მუშაობდა, ფორტეპიანოს მასწავლებლად. სანამ მე დავიბადებოდი, მანამდე დაიწყო იმ სკოლაში მუშაობა. ჩემი დებიც სკოლაში დაწყებითის პედაგოგები გახლდნენ. შემდეგ ყოველდღიური გაგზავნები – სახლიდან აძევებდნენ ჩემს მშობლებს. ვერ მოახერხეს ეს, რადგან იქ სამეზობლო, სოფელი უპირისპირდებოდა ამათ და საბოლოოდ, ამ ომმა, რომელიც მისი ერთ-ერთი უდიდესი ავანტიურა გახლდათ… ომის დროს, ის სახლი, სადაც დავიბადე და გავიზარდე, პაპაჩემის აშენებული სახლი, დაწვეს და მთლიანად გაანადგურეს. ამიტომ ვამბობ, რომ ის ფსიქიკურად საშიში ადამიანია, ფსიქიკურად ავადმყოფია და მიმაჩნია, რომ დღესაც საშიშია. არათუ მაშინ იყო საშიში, დღესაც კი საშიშია“, – განაცხადა მიხეილ ქარელმა.
