„იმის გარდა, რომ ევროპის ანტიკორუფციული კვლევების ცენტრის (ERCAS) კეთილსინდისიერების 2023 წლის ინდექსში საქართველომ შეფასების ახალ ისტორიულ მაქსიმუმს მიაღწია (საუკეთესო 30 ქვეყანას შორისაა და 29-ე პოზიციაზე დაწინაურდა), სახელმწიფოს განვითარებისა და მოსახლეობის ცხოვრების დონის შესაფასებლად, უმთავრესი საზომი მისი ეკონომიკაა.
საერთაშორისო სავალუტო ფონდის (IMF) მონაცემებით, საქართველოსა და მოწინავე ქვეყნებს შორის, ცხოვრების დონის თვალსაზრისით, სხვაობა თანდათანობით მცირდება. მაგალითად, 2012 წელთან შედარებით, 2023 წელს საქართველომ ეკონომიკური მაჩვენებლებით მსოფლიოს 30-ზე მეტ ქვეყანას გადაასწრო და 110-ე ადგილიდან 79-ე ადგილზე გადაინაცვლა.
IMF-ის პროგნოზით, 2028 წლისთვის კიდევ უფრო შემცირდება ეს სხვაობა. 2028 წელს საქართველოს ე.წ. PPP მთლიანი შიდა პროდუქტი ერთ სულ მოსახლეზე $32 ათასს გადააჭარბებს და ჩამორჩენა ევროკავშირის წევრი ქვეყნების უმრავლესობასთან (მათ შორის, იტალიასთან, ესპანეთთან, პორტუგალიასთან, საბერძნეთთან) ორმაგზე ნაკლები გახდება.
საქართველოს აქვს ყველა რესურსი, რომ 2030 წლისთვის დასავლეთ ევროპასთან ჩამორჩენა მინიმუმამდე შემცირდეს და სრულად აღმოიფხვრას სიღარიბე.
არსებობს დისკუსია იმის შესახებ, რომ აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში ეკონომიკური განვითარება ევროკავშირში გაწევრიანებამ დააჩქარა. თუმცა, სანდო სტატისტიკას ვერავინ შეედავება – მსოფლიო ბანკის (WB) მონაცემებით, 2003-2023 წლებში ბალტიის სახელმწიფოების ნომინალური ეკონომიკა 4-ჯერ, პოლონეთის, ჩეხეთისა და სლოვაკეთის – 3-ჯერ, ხოლო სლოვენიისა და უნგრეთის – 2-ჯერ გაიზარდა.
ყურადსაღებია, რომ იმავე პერიოდში, მსოფლიო ბანკის ცნობით, საქართველოს ეკონომიკა არა 2-ჯერ, 3-ჯერ ან 4-ჯერ, არამედ 7,5-ჯერ გაიზარდა.
საერთაშორისო საფინანსო ინსტიტუტების მონაცემები კიდევ ერთხელ ხაზს უსვამს იმას, რომ ეკონომიკური განვითარება დამოკიდებულია არა რომელიმე გაერთიანებაში წევრობაზე, არამედ ხელისუფლების მიერ გატარებულ ეკონომიკური პოლიტიკაზე.
ვერც ერთი კუთხით პოლიტიკური კურსი წარმატებული ვერ იქნება, თუ არა იქნება მყარი მშვიდობა, რომელსაც უზრუნველყოფს პასუხისმგებლიანი ხელისუფლება შიდა და საგარეო უდიდესი გამოწვევების ეფექტიანად მოგერიებით“.
